Optymalna długość przerw wypoczynkowych

Wygodnym zadaniem, które można stosować grupowo, zbierając od razu obfity materiał, jest pisanie drukowanych liter alfabetu „do góry nogami”, z tym, że czynność tę należy wykonywać możliwie szybko. Z rysunku 25-3 widać, że przy tym zadaniu optymalna przerwa odpoczynkowa pomiędzy próbami ćwiczebnymi wynosi około 45 sekund: w każdym razie przy 1-minutowych okresach ćwiczenia dalsze wydłużanie odpoczynków nie wywoływało już poprawy wyników. Przy dłuższych okresach pracy byłyby przypuszczalnie konieczne dłuższe odpoczynki, aby rozproszyć hamowanie, którego przy dłuższej pracy nagromadza się odpowiednio więcej. W innym zadaniu, w którym trzeba było utrzymywać pręt na tarczy zmieniającej ciągle swe położenie (Travis, 1937), a okresy ćwiczenia wynosiły po 5 minut, badani najszybciej nabierali wprawy przy odpoczynkach 20-minutowych, mniej korzystne okazały się odpoczynki 5-minutowe, a najwolniejszy przyrost wprawy zachodził przy odpoczynkach 2-dniowych. W eksperymencie labiryntowym ze szczurami (Warden, 1923) przerwa 12-godzinna dawała lepsze wyniki niż przerwa 6-godzin- na i 24-godzinna. Optymalna przerwa jest więc prawdopodobnie różna, zależnie od typu zadania i długości okresów pracy. Na razie, dopóki nie znamy jeszcze ogólnych praw rządzących tymi zjawiskami, określenie optymalnych okresów pracy i optymalnej długości pauz wypoczynkowych będzie wymagało w-każdej sytuacji osobnych badań.

Jeśli tego nie weźmiemy pod uwagę i będziemy pytać tylko, czy w ogóle korzystniejsze jest uczenie się skomasowane, czy z przerwami, w pewnych przypadkach prawie na pewno otrzymamy zupełnie fałszywe odpowiedzi. Uczenie się z przerwami może dać gorsze wyniki niż

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>