Rozwiązywanie równocześnie dwóch typów zadań

Jersild (1927) poświęcił specjalne studium równoczesnemu rozwiązywaniu dwóch różnych rodzajów zadań i przerzucaniu się z zadań jednego typu na zadania typu drugiego. Poniżej podajemy przykłady stosowanych przez niego bodźców.

Polecenie rozwiązywania równocześnie dwóch typów zadań nie sprawiło studentom uniwersytetu żadnego kłopotu, okazało się, że taka urozmaicona praca sprawiała im nawet więcej przyjemności niż monotonne rozwiązywanie stale zadań jednego i tego samego typu, uzyskali też lepsze wyniki przy zadaniach kombinowanych, pod tym jednak warunkiem, że oba rodzaje zadań i bodźców były do siebie niepodobne. (Przy zadaniach do siebie podobnych, na przykład przy przerzucaniu się z dodawania cyfry 3 na odejmowanie cyfry 3 lub przy wynajdywaniu przeciwieństw do przymiotników na przemian z wynajdywaniem przeciwieństw do czasowników, szybkość pracy malała). Głównym wynikiem pracy Jersilda było wykrycie nastawień wyższych rzędów, które przygotowują O do wykonania reakcji dwóch różnych rodzajów albo więcej niż dwóch.

Podać przeciwieństwo Odjąć 3 Na przemian podawać przeciwieństwa i odejmować 3 ostatni 64 kosztowny gadatliwy 72 41 niebezpieczny 47 lękliwy wesoły 30 59 szeroki 49 nieświeży miniony 35 26 potajemny 43 drżący ostry 56 38 niewinny 62 burzliwy męski 35 50 użyteczny 44 obfity płytki 51 93

Zamiast – jak w poprzednim eksperymencie – określić z góry, że badany ma przerzucać się z jednego zadania na drugie, Schroder i Rotter (1952) stwarzali takie warunki, aby O mógł sam nauczyć się takiego przerzucania. Wymagali oni sortowania kartek z rysunkami raz według kształtu rysunków, a raz według ich barwy. Gdy zasadę klasyfikacji często zmieniano, O uczył się przygotowywać do nadchodzącej zmiany i szybko przerzucać na klasyfikowanie według innej zasady.