Idzie tu o to, jak wiele materiału jakiegoś określonego rodzaju potrafi człowiek bezbłędnie odtworzyć po jednorazowej ekspozycji. Prostą metodę pozwalającą znaleźć odpowiedź na to pytanie wprowadził Jacobs (1887). W typowym eksperymencie tego rodzaju E trzyma w ręku kartkę z wypisanymi na niej szeregami po 3-12 elementów i daje osobie badanej następującą instrukcję: „Odczytam pewne liczby: gdy skończę, proszę powtórzyć te liczby w tym samym porządku”. E zaczyna od szeregów krótkich i podaje stopniowo coraz dłuższe, aż dojdzie do kresu możliwości osoby badanej. Każdy szereg daje się tej samej osobie badanej tylko jeden raz. Przykładowe szeregi do badania zasięgu pamięci bezpośredniej:
więcej