Ekonomiczna metoda uczenia alfabetu Morse’a

Kiedy możliwość ogłoszenia mobilizacji zaczęła stawać się coraz bardziej realna, wiele uczelni wprowadziło specjalne kursy, które miały przygotować studentów do służby wojskowej. Najbardziej potrzebne wydawały się kursy nadawania i odbierania alfabetu Morse’a. Wielu psychologów wykorzystało tę okazję do przeprowadzenia badań nad tym tradycyjnym już tematem. Najbardziej wszechstronne było chyba badanie Kellera i jego współpracowników, które doprowadziło do opracowania szczegółowej metody szkolenia telegrafistów, przyjętej następnie oficjalnie do powszechnego użytku przez Ministerstwo Wojny (Bray, 1948). nazwisko data ,

Keller opisał swą metodę w roku 1943. Łączyła ona kilka zasad, o których była mowa w ostatnich rozdziałach tej książki. Była to pewna modyfikacja metody kojarzenia parami, która zakłada regularne wzmacnianie. Uczniom dawano arkusze ćwiczebne, których przykład przedstawia rysunek 25-16. Następnie nadawano określony sygnał1,

Mianowicie pewien sygnał alfabetu Morse’a, tj. układ dźwięków długich i krótkich (kresek i kropek) odpowiadający określonej literze. (Przyp, red.).  a uczeń miał do trzech sekund napisać w pierwszej wolnej kartce odpowiednią drukowaną literę. Pod koniec trzeciej sekundy instruktor wymawiał głośno właściwą literę. Jeżeli pierwotna odpowiedź ucznia była poprawna, zostawiał on pod swą odpowiedzią pustą kratkę, a jeśli się pomylił lub nie odpowiedział, wpisywał w nią poprawną literę. Następnie nadawano drugi sygnał itd. Wszystkie te możliwości ilustruje pierwszy pokratkowany prostokąt na rysunku: pierwszym sygnałem był szyfr dla litery „S” (…), ale uczeń pomylił się i zapisał „O” (…): drugi sygnał, „A”, rozpoznał poprawnie: na trzeci sygnał, znak dla cyfry „2”, uczeń w ogóle nie odpowiedział i błędnie zinterpretował dwa sygnały następne.