Bodźce

Odczytując pierwszą kolumnę liczb stwierdzamy, że obrazki identyczne z eksponowanymi poprzednio rozpoznano w 71 procentach przypadków, a nie rozpoznano ich w 29 procentach. Odpowiedzi pozytywne, stwierdzające rozpoznanie mają tu przeciętnie stopień pewności 63 (na skali od 0 do 100), zaś przeciętną szybkość 51 (na takiej samej skali), natomiast odpowiedzi przeczące, tj. wyrażające nierozpoznanie identycznego bodźca, mają mniejszy stopień pewności i są wolniejsze.

Odpowiedź twierdząca jest tu wyrazem rozpoznania obrazka – rozpoznania zarówno prawidłowego, jak i nieprawidłowego, odpowiedź zaś przecząca oznacza nierozpoznanie desenia. (Przyp. tłum,). twierdzące stają się coraz to mniej poprawne1, a odpowiedzi przeczące – coraz bardziej poprawne. Podobnie, choć niezupełnie równolegle z tymi zmianami poprawności, zmienia się liczba jednych i drugich odpowiedzi, ich stopień pewności i szybkości. Jeśli porównamy ze sobą dwie grupy odpowiedzi poprawnych – twierdzących na bodźce identyczne z eksponowanymi poprzednio i przeczących na bodźce zupełnie niepodobne do tamtych – przekonamy się, że drugie mają pod każdym względem przewagę nad pierwszymi. Odpowiedź „nie” na bodziec zupełnie niepodobny jest zdecydowana i pewna. Widocznie poczucie nowości czy obcości jest dokładnie tak samo wyraźne jak i poczucie znaności.

Wyniki te łatwo można by przeformułować w terminach „generali- zacji” {str. 75 nn,), powstaje jednak pytanie, czy przez to stałyby się one bardziej naukowe.