Prawa uczenia się i teoria uczenia się powinny dostarczyć podstawy do praktycznych wskazań dla studentów i innych ludzi, którzy muszą dużo uczyć się, a w pracy polegać na nabytych umiejętnościach i pamięci różnorodnego materiału. Z poprzednich rozdziałów można zebrać sporo takich wskazówek, dotyczących technik uczenia się na pamięć i warunków sprzyjających trwałemu zapamiętywaniu.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na znaczenie „wzmocnienia”, którego rolę mocno akcentuje teoria uczenia się w szerokim sensie tego słowa. Oczywiście człowiek potrafi uczyć się bez nagrody pokarmowej czy w ogóle bez korzyści materialnych, zaspokajających jakieś potrzeby organiczne. Gdy przy rozwiązywaniu jakiegoś zadania uda mu się uzyskać wynik zgodny z zamierzeniami, sam fakt powodzenia jest już wystarczającym wzmocnieniem, pod tym jednak warunkiem, że osobnik będzie wiedział, jakie uzyskał wyniki, miał konkretne dane, pozwalające stwierdzić, że osiągnął cel. Jeśli główny cel działania jest bardzo odległy, wówczas pomocą w pokonywaniu dalekiej drogi jest osiąganie pewnych celów cząstkowych, informujące, że posuwamy się naprzód w kierunku celu głównego.
Druga zasada efektywnego uczenia się wiąże się z większą skutecznością pamięci logicznej w porównaniu z pamięcią mechaniczną. Zjawisko to rzadziej uwzględnia się we współczesnej teorii uczenia się niż fakty wzmocnienia, jednakże w eksperymentalnych badaniach nad pamięcią występuje ono równie wyraźnie.
Urywek stanowiący sensowną całość zapamiętuje się o wiele szybciej niż taką samą ilość materiału bezsensownego. Być może, prawidłowość tę potrafilibyśmy sprowadzić do pewnej formy wzmocnienia, jednakże w każdym razie, niezależnie od teoretycznego jej wyjaśnienia, stanowi ona wyraźną wskazówkę, jak zwiększyć efektywność uczenia się.
Trzecia ogólna zasada mówi o tym, jak proces uczenia się należy rozkładać w czasie. Zjawiska hamowania retroaktywnego i nasycenia pozwalają stwierdzić, że wielokrotne powtarzanie materiału bez przerwy na odpoczynek, to marnowanie czasu i wysiłku.
Z ogólnej teorii można więc wyprowadzić pewne reguiy ekonomicz- negó uczenia się, a przynajmniej można na jej podstawie postawić pewne prawdopodobne hipotezy, które z kolei należałoby sprawdzić w laboratorium i w sytuacjach życia codziennego, takich jak na przykład nauka szkolna. Jednakże w rzeczywistości głównych hipotez dotyczących reguł ekonomicznego uczenia się nie wyprowadzano z ogólnej teorii, rodziły się one w konkretnej pracy badawczej, w laboratorium.
Leave a reply