Przy zadaniu trafiania do celu, którym jest obracająca się tarcza (str. 9), O ma, oczywiście, zawsze pewną znajomość wyników, ponieważ stale widzi, że pręt znajduje się na tarczce stanowiącej cel albo poza nią. Jednakże o postępach pracy można poinformować badanego znacznie dokładniej, na przykład, podłączając odpowiednie urządzenie elektronowe, które wydaje charakterystyczny szczęk, ilekroć badanemu uda się utrzymać rylec na tarczce przez pewien krótki czas, na przykład, przez pół sekundy. Dźwięk ten stanowi niewątpliwie pewną nagrodę i stanowi dla badanego bezpośredni cel. W ciągu 30-sekundowej próby, w mia rę jak O nabiera wprawy, szczęk rozlega się coraz częściej, stanowiąc pewien sygnał postępu. Okazuje się, że przy wprowadzeniu tej kontroli dźwiękowej wprawa narasta znacznie szybciej (Reynolds i Adams, 1953).
Określone cele jako przynęty. Urządzenia, które pozwala badanemu kontrolować swoje wyniki, można także użyć do stawiania mu określonych wymagań, mianowicie ilościowych norm pracy, jaką ma on wykonać. Jeśli normy te nie będą przekraczały możliwości bada- serii Z. Krzywa B przedstawia przeciętne błędów z 15 następnych serii B łącznie. Krzywa C przedstawia przeciętne błędów z 14 następnych serii Z łącznie. O – próby ze znajomością wyników. X – próby bez znajomości wyników.
Leave a reply