Pierwsze badania nad uczeniem się alfabetu Morse’a – kontynuacja

Aby sprawdzić tę hipotezę, przebadali oni inną osobę używając jako materiału oddzielnych liter, nie powiązanych słów i powiązanych nazw 1. Jak widać na rysunku 25-15, plateau wystąpiło tylko w krzywej dla rozmów, a może raczej należałoby powiedzieć, że wszystkie trzy krzywe przeszły w linie poziome nie osiągając linii oznaczającej minimum kwalifikacyjne (main base linę), ale tylko krzywa dla rozmów zaczęła się później znowu wznosić. Uznano, że wyniki te potwierdziły ich hipotezę, i wszystko wydawało się tu tak jasne, że eksperyment ten zaczęto powszechnie przytaczać w podręcznikach. Niebawem uzyskano mniej więcej analogiczne dane dla pisania na maszynie (Book, 1908) i przystąpiono do opracowywania odpowiednich metod uczenia nastawionych specjalnie na to, by zmniejszyć do minimum trudności związane z przejściem od nawyku niższego rzędu do wyższego.

Już wtedy jednak uznawano, że plateau nie jest zjawiskiem powszechnym w krzywych uczenia się. Tak na przykład Bryan i Harter nie znaleźli żadnego plateau w nadawaniu tekstów telegraficznych. (Co do innych dawniejszych danych na temat warunków, które sprzyjają pojawianiu się plateau, zob. pierwsze wydanie tej książki, str. 165 -169). Jednakże w odniesieniu do odbierania tekstów telegraficznych pogląd na występowanie plateau utrzymał się aż do roku 1943, gdy Taylor (1943 b) opublikował przegląd literatury obejmujący znaczną liczbę badań, poprzednio niezbyt dobrze znanych wśród amerykańskich psychologów. Przegląd Taylora graficznym odbiorze pojedynczych liter, nie powiązanych wyrazów itd., nadawanych alfabetem Morse’a. (Przyp. red.).  postawił pod znakiem zapytania nieuchronność zjawiska plateau, a nawet podważył całą teorię hierarchii nawyków. Na dodatek zaś tak się złożyło, że w miesiąc po rozprawie Taylora ukazała się praca eksperymentalna Reeda i Zinszera (1943), w której stwierdzono, że u 43 studentów, przechodzących w warunkach silnej motywacji jednosemestral- ny wojenny kurs telegraficzny, dłuższe zastoje występowały tylko zupełnie wyjątkowo. Inne nowsze badania również wykazują, że zastój w procesie uczenia się nie jest bynajmniej zjawiskiem nieuniknionym (Windle, 1952). Trzeba jednak zwrócić uwagę, że wiele osób, które uczyły się telegrafowania w okresie wojny, nie osiągnęło poziomu szybkości właściwego dla tekstów sensownych. Praca ich polegała tylko na szybkim i dokładnym odbieraniu pojedynczych znaków alfabetu, ponieważ przesyłane teksty były zaszyfrowane.