Wilkins (1928) w eksperymentalnym badaniu, przeprowadzonym z 81 studentami uniwersytetu (mężczyznami), eksponowała sylogizmy o budowie z logicznego punktu widzenia identycznej, ale z terminami określonymi raz za pomocą symboli literowych, a raz całymi wyrazami. Chciała stwierdzić, czy rozumowanie jest poprawniejsze przy materiale abstrakcyjnym czy przy konkretnym. Zadaniom tym nadała formę testu, który badani rozwiązywali wpisując odpowiedzi na wydrukowanych formularzach. O otrzymywał zeszyt z testami i otworzywszy go znajdował serię problemów tego typu:
Wszyscy dobrzy tancerze baletowi mają wieloletnie przeszkolenie. Niektórzy z tancerzy występujących w pewnej komedii muzycznej mają wieloletnie przeszkolenie, a więc
– a) niektórzy tancerze występujący w tej komedii muzycznej są dobrymi tancerzami baletowymi,
– b) wszyscy dobrzy tancerze baletowi występują w tej komedii,
– c) niektórzy tancerze występujący w tej komedii nie są dobrymi tancerzami baletowymi.
– Albo to samo rozumowanie w formie symbolicznej:
– Wszystkie a są b, niektóre c są b, a więc:
– a) niektóre c są a
– b) wszystkie a są c
– c) niektóre c nie są a
Instrukcja brzmiała- ..Postaw znak plus przed każdym wnioskiem, który twoim zdaniem, wynika z podanych twierdzeń… a znak minus przed każdym wnioskiem, który nie musi wynikać z tych twierdzeń. Jeśli sądzisz, że z twierdzeń tych nie można wysnuć żadnego wniosku, postaw znak minus przed każdym z wypisanych wniosków”.
Głównym wynikiem, jaki przyniosły te badania, było stwierdzenie, że trudniejsze są sylogizmy, w których terminy oznacza się pojedynczymi literami. Przeciętny rezultat wynosił tu 76% poprawnych odpowiedzi, natomiast przy sylogizmach sformułowanych w znanych wyrazach – 84%. Różnica ta, choć niewielka, jest statystycznie wiarygodna, rezultat losowy wynosił w tym teście 50% poprawnych odpowiedzi.
Leave a reply