Wpływ objętości materiału na jego przechowanie

Eksperymentatorzy zgodni są co do tego, że kiedy wyuczyć się dwu porcji materiału, jednej dłuższej a drugiej krótszej, do tego samego kryterium: jednego poprawnego wyrecytowania (czy dwóch recytacji), materiał dłuższy będzie przechowywany lepiej. Już pierwsze badania, które na ten temat przeprowadził Ebbinghaus, dały zasadniczo takie same wyniki jak prace późniejszych eksperymentatorów. Ebbinghaus uczył się szeregów różnej długości, a następnie po 24 godzinach uczył się ich ponownie. Procent powtórzeń zaoszczędzonych przy ponownym uczeniu się był następujący:

To znaczy badani uczyli się szeregu jako całości, ale byli odpytywani w ten sposób, że eksponowano im zgłoskę pierwszą, a oni mieli reagować zgłoską drugą, potem na zgłoskę trzecią mieli reagować zgłoską czwartą itd. (Przyp. tłum.).

To znaczy wyuczony na pamięć w drugiej fazie doświadczenia. Na pierwszy rzut oka dziwny może się wydawać fakt, że im materiał trudniejszy, tym lepiej się przechowuje, ale cała zagadka się wyjaśnia, gdy uświadomimy sobie, że opanowanie materiału trudniejszego wymaga dłuższego uczenia się Trwalsze przechowalnie jest więc wynikiem tego, że badany więcej się uczy, co zgadza się z wynikami omawianymi poprzednio, ponadto zaś bezbłędne odtworzenie materiału dłuższego wymaga intensywniejszego przeuczenia się poszczególnych części tego materiału. Jeśli zaś do sprawdzenia przechowania używamy metody oszczędności, dochodzi dodatkowo jeszcze inny czynnik wyuczenia się listy dłuższej zalbiera nieproporcjonalnie więcej czasu, dzięki czemu oszczędność na czasie przy ponownym uczeniu się może być większa (Hovland, 1951), Badając uczenie się par wyrazów Woodworth (1915b) stwierdził, że szereg dłuższy lepiej przechowuje się w ¡pamięci, nawet jeśli przy uczeniu się nie powtarza się go więcej razy niż szereg krótszy. Tłumaczy się to tym, że materiału krótszego można się wyuczyć bez specjalnego wysiłku, natomiast szereg dłuższy pobudza człowieka ambitnego do organizowania materiału i wiązania jego elementów za pomocą określonych stosunków i znaczeń. Wypracowana w ten sposób silna struktura jest trwalsza niż struktura stosunkowo luźna, która wystarcza do natychmiastowego odtworzenia szeregu krótkiego (por. Sand, 1939).