Zapominanie w czasie nocnej przerwy

Tego, że od próby do próby zachodzi zapominanie, dowodzi pogarszanie się wyników, widoczna na rysunku 25-1 utrata wprawy czy umiejętności. W zadaniu tego rodzaju – przyciskanie klucza dokładnie

Autorom idzie prawdopodobnie o to, że zapominanie, likwidując pierwsze obrazy pamięciowe, nie umożliwiające trwałego pamiętania, wyswobadza „bardziej trwale skojarzenia”, stanowiące właśnie podstawę przechowania. (Przyp. red.). przez 7/1[( sekundy – można by z góry oczekiwać pewnego zapominania. Podobne przykłady zapominania można łatwo znaleźć w tych eksperymentach psychofizycznych, w których trzeba zachować w pamięci przez dłuższy czas pewien bodziec wzorcowy, określony ciężar, tón o określonej wysokości czy światło o określonej jasności. Jednakże na rysunku można dostrzec, że pomimo zapominania z dnia na dzień następuje pewne polepszanie się wyników. Oznacza to, że nabyta zdolność przechowuje się w wyższym stopniu, niż wykazuje pierwsza próba danego dnia. Rozróżnienie pomiędzy uczeniem się a aktualnym wykonaniem, z którym spotkaliśmy się w eksperymentach nad motywacją {str. 216), jest – jak widać – równie ważne w zadaniach nad uczeniem się skomasowanym i uczeniem się z przerwami.

Zapominanie w czasie nocnej przerwy – w zupełnie innym zadaniu – występujące szczególnie wyraźnie w grupie uczącej się z przerwami, pokazuje rysunek 25-2. Tutaj „zapominanie” może polegać na utracie rozpędu, czy przystosowania do konkretnych wymagań danego zadania. Ale rysunek ten ujawnia także w pierwszych kilku dniach ćwiczenia poprawę, występującąponocnejprzerwiewgru- pie uczącej się w sposób skomasowany, zarazem zaś pogarszanie się wyników podczas skomasowanych prób w ciągu dnia. Poprawa po nocnej przerwie odzwierciedla restytucję wydajności pracy, która poprzednia uległa przejściowemu obniżeniu. Widoczne na krzywej pogarszanie się wyników w serii skomasowanych prób, zaś polepszanie się ich bezpośrednio po okresie odpoczynku, jest charakterystyczne dla uczenia się ruchowego lub, ściślej, dla uczenia się spostrzeżeniowo-rucho- wego, ponieważ zadania tego typu wymagają pracy zarówno dokładnej, jak i szybkiej. Charakterystyczny przykład takich zjawisk podano już w jednym z wcześniejszych rozdziałów (str. 9).