Podobne wyniki uzyskano również u dzieci młodszych, nawet 9-let- nich. Zwracają tu uwagę trzy fakty: 1. Uczenie się dało najlepsze wyniki wtedy, kiedy największą część czasu poświęcono na próby odtwarzania materiału. 2. Przewaga tego sposobu uczenia się widoczna była także wtedy, gdy pamięć materiału sprawdzano kilka godzin po uczeniu się: a zatem próby odtwarzania sprzyjają nie tylko wydajności uczenia się, lecz także przechowaniu materiału. 3. Przewaga uczenia się z odtwarzaniem zaznaczała się słabiej na materiale sensownym niż na zgłoskach bezsensownych: prawdopodobnie można to zjawisko wyjaśnić tym, że przy ponownej lekturze sensownego materiału uczący się wykonuje, nawet bez specjalnej instrukcji, coś w rodzaju czynności recytowania, tzn. z góry przypomina sobie pewne szczegóły materiału, których jeszcze nie odczytał. Takie antycypowanie zachodzi nawet przy uważnym uczeniu się szeregu zgłosek bezsensownych, choć na pozór wydaje się, że badany po prostu tylko odczytuje szereg (Skaggs, Grossman, Krueger i Krueger, 1930).
Badając studentów Gates stwierdził, że próby odtwarzania najlepiej rozpoczynać w następującym czasie: przy uczeniu się szeregu 20 zgłosek bezsensownych – po 2 minutach (po 4-6 powtórzeniach): przy uczeniu się 26 wierszy poezji – po 3-5 minutach (po 3-6 powtórzeniach).
Ten optymalny czas zmienia się przy różnym materiale i dla różnych osób. Natomiast wydłużają czas uczenia się zarówno przedwczesne próby odtwarzania, jak i odczytywanie materiału (często nieuważne) wtedy jeszcze, kiedy jest się już gotowym do odtworzenia.
Leave a reply