Z wielu eksperymentów jasno wynika, że wprawa, nabyta w jakimś określonym zadaniu drogą ćwiczenia się w nim jedną ręką, może się często przenieść na drugą rękę, a nawet często na stopę, jednakże nie zawsze.
W eksperymentach Swifta (1903), w których badani uczyli się żon- glerki piłkami, transfer z prawej ręki na lewą wystąpił u pięciu spośród sześciu osób badanych. Wpływ transferu mierzono tu oszczędnością. Okazał się on bardzo duży: transfer zaoszczędzał badanym 2/3 tej ilości pracy, którą musieliby wykonać lewą ręką bez transferu. Wskutek czego badany, który nauczył się odróżniać dwa dotknięcia od jednego po jednej stronie ciała, może korzystać z tego doświadczenia, gdy badana jest analogiczna okolica po drugiej stronie ciała. (Przyp. red.). on dwie grupy badanych osób, eksperymentalną i kontrolną, po 50 studentów w każdej. Obie grupy poddano najpierw próbie wstępnej, podczas której każdy z badanych ćwiczy! zadanie 50 razy lewą ręką. Następnie grupa eksperymentalna wykonała w ciągu godziny 500 prób z tym samym zadaniem prawą ręką, podczas gdy grupa kontrolna przez ten czas odpoczywała. Wreszcie z obu grupami przeprowadzono próbę sprawdzającą – znowu badani ćwiczyli 50 razy lewą ręką. (Eksperyment ten przeprowadzono nie grupowo, lecz indywidualnie). Poprawa grupy eksperymentalnej w ćwiczeniu prawą ręką była znaczna: od wyniku 73 punkty w pierwszych 50 próbach do 108 punktów w ostatnich 50 próbach. Lewą ręką grupa ta uzyskała wyniki: przed ćwiczeniem prawą – 50 punktów, po ćwiczeniu – 78 punktów. Tymczasem grupa kontrolna poprawiła się tylko z 48 na 57 punktów. Poprawa w grupie eksperymentalnej była na ogół tym większa, im gorszy był wynik badanego, jednakże dodatnie działanie transferu przejawiało się u wszystkich badanych, niezależnie od uzyskanego przez nich wyniku wyjściowego, jak to widać z poniższego zestawienia.
Leave a reply