Szeregi przekraczające zasięg pamięci bezpośredniej cz. II

Liczba absolutna odtworzonych słów rośnie wraz ze wzrostem długości szeregu, ale procent odtworzonych słów maleje. Podobne wyniki uzyskano przy użyciu par wyrazów, a także w eskperymentach nad rozpoznawaniem (Woodworth, 1915b: Strong, 1912).

To, że wraz ze zwiększeniem długości szeregu musi się też zwiększyć czas potrzebny do jego wyuczenia, jest oczywiste choćby z tego względu, że każde odczytanie dłuższego szeregu zabiera więcej czasu. Problem polega więc tylko na tym, czy wraz ze zwiększeniem długości szeregu wzrasta czas zużyty na jeden element (czy też liczba powtórzeń). Pytanie to można też sformułować następująco: czy kiedy liczba elementów jest większa, trzeba zużyć więcej pracy na każdy pojedynczy element? Okazuje się, że istotnie tak właśnie się dzieje, jak to widać na rysunku 23-3 i 23-4. Eksperymenty ze zgłoskami bezsensownymi, poczynając od badań Ebbinghausa, przyniosły ten sam ogólny wynik – czas potrzebny na nauczenie się jednego elementu rośnie wraz ze zwiększeniem liczby elementów w szeregu, choć absolutna wielkość tego czasu wykazuje u różnych osób ogromne różnice indywidualne. W badaniach Henmona (1917) przeciętny czas uczenia się jednej zgłoski wynosił u dwóch wyćwiczonych osób badanych: gdy szereg zawierał 10 zgłosek – 12 sekund gdy szereg zawierał 20 zgłosek – 20 sekund gdy szereg zawierał 30 zgłosek – 29 sekund

Szybkość, z jaką wzrasta czas zużywany na opanowanie jednego elementu, jest w różnych seriach różna, jednakże – jak zwraca uwagę Thurstone (1930) – w wielu wypadkach sprawdza się twierdzenie, że czas na jeden element wzrasta w przybliżeniu proporcjonalnie do pierwiastka kwadratowego z liczby elementów (przy przekroczeniu pojemności pamięci bezpośredniej).

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>