Daily Archives 9 maja 2015

Milisen i Van Riper

Milisen i Van Riper (1939) zwrócili uwagę, że ruchy prawej i lewej xęki są bilateralnie symetryczne tylko wówczas, gdy stanowią wzajemnie zwierciadlane odbicie. Na przykład, gdy prawa ręka porusza się w prawo, to ruchem symetrycznym będzie ruch lewej ręki w lewo: takie ruchy łatwo jest wykonywać równocześnie. Albo gdy prawa ręka zatacza koło w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, to aby odnieść pełną korzyść z ułatwiającego działania bilateralnej symetrii, lewa ręka musi zataczać koła w kierunku przeciwnym. Autorzy ci stwierdzili, że transfer jest największy wówczas, gdy ruchy, jakie badany ma wykonywać jedną i drugą ręką, są symetryczne. W ich eksperymencie osoba badana wodziła rylcem tak prędko, jak tylko mogła, wzdłuż rowka o kształcie przypominającym liść koniczyny. W próbie wstępnej i sprawdzającej mierzono prędkość wykonywania tego zadania lewą ręką w obu kierunkach – zgodnym z ruchem wskazówek zegara i przeciwnym. Pomiędzy próbą wstępną i kontrolną badany ćwiczył prawą ręką, ale tylko w jednym kierunku – połowa grupy w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, a połowa w przeciwnym. Próba sprawdzająca wykazała u całej grupy pewną poprawę w wykonywaniu zadania lewą ręką w obu kierunkach: jednakże poprawa ta była w sposób statystycznie znaczący większa przy ruchu lewej ręki w kierunku przeciwnym w stosunku do ruchu ręki prawej. Tego wyniku – jak twierdzą autorzy – nie da się wytłumaczyć „,wspólnymi elementami” techniki i znajomością obiektywnego kształtu drogi. Muszą tu odgrywać także rolę bilateralnie symetryczne koordynacje ruchowe.

więcej

Teorie otamowania retroaktywnego – kontynuacja

Teoria konsolidacji, z jednej strony, mogłaby mieć wielkie znaczenie praktyczne, jeśliby udało się dowieść, że naprawdę jest ona słuszna. Z drugiej strony, teoria transferu również wyjaśnia pewne fakty, nie wykluczając zresztą teorii konsolidacji. W procesie konsolidacji odgrywają niewątpliwie rolę zmienne eksperymentalne istotne dla transferu, takie jak intensywność pracy nad zadaniem B, jego lokalizacja w czasie w stosunku do zadania A i podobieństwo zadania B do A. Czynnik intensywności pracy trudno jest eksperymentatorowi regulować i kontrolować, jednakże dwa pozostałe czynniki zostały przebadane w kilku eksperymentach, z którymi warto zapoznać się bardziej szczegółowo.

więcej

Rozplanowanie uczenia się w czasie i powtarzanie materiału cz. II

Prawo Josta można zresztą wyprowadzić i z samego kształtu krzywej przechowania. Z biegiem czasu krzywa ta staje się coraz bardziej płaska, tzn. materiał dawniej wyuczony przypada na płaską partię krzywej, a jego dalsze zapominanie przebiega wolno. Natomiast materiał świeżo wyuczony, o takim samym stopniu przechowania, przypada na bardziej stromą część krzywej i dalsze jego zapominanie będzie postępować o wiele szybciej. Właściwie Jest ogłosił dwa prawa. I właśnie to drugie prawo, którego jeszcze nie podaliśmy, nosi nazwę prawa Josta. Brzmi ono następująco:

więcej